Het atelier is gevestigd in een gedeeltelijk open schuur aan de rand van Delft. Buiten staan hoge tafels klaar waar we al staand aan gaan werken. In een hoek liggen verschillen stukken speksteen uitgestald en mijn oog valt gelijk op een groene, min of meer ronde steen met een gat erin. Stenen hebben altijd al een bepaalde aantrekkingskracht op mij gehad en van over de hele wereld heb ik stenen meegenomen naar huis. Dit keer ga ik het stuk steen zelf bewerken en na de uitleg pak ik twee vijlen en begin ik aan mijn infinity project. De lerares noemt het inside out, omdat er geen begin en geen einde is en je dus continue van binnen naar buiten werkt en andersom. Mooie symboliek ook inside out, want door iets te doen wat je leuk vindt, geef je gelijk ook een stukje van jezelf bloot.
Ik ga helemaal op in het vijlen en volg de instructies van de lerares. Stapje voor stapje ontstaat er iets moois uit mijn handen. Het brute stuk steen dat eerder nog op tafel lag, krijgt vorm, rondingen en diepte. Het lukt me zelfs om de voor- en achterkant golvend in elkaar over te laten lopen en ik ben trots op wat mijn handen kunnen maken in slechts drie uur tijd.
Hoewel ik van top tot teen onder het stof zit door de wind, geniet ik van het creëren in de buitenlucht en het leuke gezelschap. Na het grove werk, komt het schuren. Ook hier werk je van grof naar fijn en begint mijn steen steeds gladder te worden naarmate de korrel van het schuurpapier kleiner wordt. Haarscheurtjes en oneffenheden vervagen langzaam. Rondingen worden zachter, lijnen scherper.
Hierna gaan we nat schuren met vier verschillende soorten schuurpapier. Ik dompel mijn schuurpapier in het water en wrijf en dan zie ik ineens ook de prachtige, zacht groene kleur die tevoorschijn komt. Als laatste droog ik de steen goed af en dan wrijven we hem in met bijenwas, waardoor de steen een subtiele glans krijgt.
Mijn infinity steen is prachtig geworden maar niet prefect, want het gat in het midden is niet helemaal rond en de voor-, en achterkant vloeien niet naadloos in elkaar over zoals de samenhang tussen twee tegengestelde krachten, omdat ze niet helemaal symmetrisch zijn. Mannelijk en vrouwelijk, yin en yang, licht en donker. Noodzakelijke krachten die elkaar in evenwicht houden en elkaar aanvullen. Wat ben ik trots op wat ik deze middag in een paar uurtjes tijd gemaakt heb en wanneer ik naar mijn tas loop om hem op te bergen, glijdt hij uit mijn handen en breekt voor mijn voeten uit elkaar.
Terwijl er troostend mensen om mij heen komen staan, denk ik aan kintsugi, dat letterlijk goudverbinding betekent en ik accepteer wat er is gebeurd. Er zijn ergere dingen in het leven dan een gebroken kunstwerkje. We vallen, likken onze wonden en staan weer op. Sterker en veerkrachtiger. Niets in ons leven is oneindig of voor eeuwig. De natuur volgt telkens weer de cyclus van creatie en vernietiging. Alles is met elkaar verbonden en altijd in beweging. We groeien, evolueren, transformeren en bewandelen op deze manier het pad van de oneindige mogelijkheden die het leven ons te bieden heeft.
Speksteen is zacht en als het valt, spat het onherstelbaar uiteen in duizend stukjes. Wonder boven wonder valt de mijne in vijf stukken en slechts luttele scherven uit elkaar. Dat niets voor eeuwig is bewijst mijn infinity steen en ook al heb ik geen goudlijm voor handen op dit moment, secondelijm zorgt ervoor dat mijn steen toch nog wat langer meegaat dan de paar uurtjes waarin het is vervaardigd.
Het is nu verre van perfect, net als ware liefde, maar de verbinding is nog sterker. De breuken zijn zichtbaar, net als de plekken waar de scherven vanaf zijn. De ronding is niet meer vloeiend. Het is gebroken maar niet kapot. Wat begon als een stuk steen is nu symbool geworden voor iets dat veel krachtiger is, namelijk imperfectie.
Want de schoonheid van imperfectie, laat zien dat iets er gewoon mag zijn zoals het is. Alles en iedereen heeft bestaansrecht. Ook al zijn de breuklijnen aan de buitenkant zichtbaar, de verbinding tussen hart en ziel, lichaam en geest is onbreekbaar. De kracht zit in jezelf. Je bent wie je wilt zijn met alles wat er in jou zit. Perfectionisme houdt je gevangen en is veeleisend, imperfectie geeft je juist enorm veel vrijheid want je hoeft je niet anders voor te doen dan je bent.
Is goed goed genoeg of moet het bij jou altijd beter? Wil jij je gebreken leren omarmen? Je schaduwkant accepteren? De controle vaker loslaten? Meld je dan nu aan voor een gratis intake gesprek via het contactformulier op deze website.
Tot snel.
Reactie plaatsen
Reacties