Ik ben er nog nooit geweest, maar weet dat ik het kan. Griekenland. Mijn laatste twee reizen als begeleidster gaan naar een voor mij onbekende bestemming. Als reisbegeleidster kan ik vertrouwen op mijn jarenlange ervaring. De omgang met de groep is namelijk altijd hetzelfde. Het leuke van een nieuwe bestemming is natuurlijk dat je zelf ook weer een ander land leert kennen, je weer even op scherp wordt gezet, je verrast kunt zijn over nieuwe plekken en excursies of teleurgesteld. De tweede ronde gaat daarna soepel want je kent nu de hotels, een paar goede restaurantjes, de route, de plekken die jullie gaan bezoeken en je weet wat meer over het land en de gebruiken als je goed naar de gidsen hebt geluisterd.
Zo bezoeken we naast de huidige hoofdstad Athene ook het eiland Aegina. Aegina-stad was de eerste hoofdstad van het vrije Griekenland na de val van het Ottomaanse Rijk en het eiland staat nu vooral bekend als pistache eiland en geboorteplaats van Plato. Toen de wijncultuur op Aegina te maken kreeg met ziektes en dit het einde betekende voor de wijn, kwam ene Nikolas Peroglou op het idee om pistache bomen te planten. De zaden had hij meegenomen uit Syrië. De pistache bomen deden het heel goed op het eiland, de wortels gaan diep en hierdoor kunnen de bomen goed tegen het droge klimaat. Steeds meer mensen op het eiland begonnen pistache bomen te planten vanwege de hoge opbrengst en inmiddels is de Pistache van Aegina uitgeroepen tot beste pistache van de wereld en beschermd door de EU als oorsprongsbenaming voor de pistache uit Griekenland. Eind augustus/begin september worden de pistachenoten geoogst door onder de boom een doek neer te leggen en hard aan de boom te schudden of met stokken tegen de boom te slaan. Tijdens het jaarlijkse Fistiki Fest kan je vier dagen lang genieten van muziek, cultuur en een boel gezelligheid en eet je vooral pistachenoten, pistache-ijs, pistachepasta en pistache-cake tot je vanzelf groen ziet. Nu heeft Aegina nog een pareltje, waar veel mensen de moeite niet voor nemen maar op loopafstand van de badplaats Agia Marina ligt één van de best bewaarde tempels van Griekenland, de Tempel van Aphaia. De beklimming is zeer de moeite waard en je hebt een adembenemend uitzicht over de Saronische Golf en Athene in de verte.
Aegina-stad is maar één jaar hoofdstad van het vrije Griekenland, waarna Nafplion de eer krijgt. Ook Nafplion bezoeken wij en ik ben aangenaam verrast door dit sfeervolle stadje met Venetiaanse en Turkse invloeden, de smalle straatjes met de trappen, de balkonnetjes en de indrukwekkende vestigingen die rondom de stad liggen waarvan Palamidi het eerst in het oog springt en daarna het versterkte eiland Bourzi, dat in de haven ligt, en waar je met bootjes naar toe kunt. Dit is in elk geval een betere optie dan de 999 treden naar het Palamidi fort in de hitte.
De reis is een uitdaging met temperaturen van boven de 40 graden Celcius en door de droogte en harde wind ontstaan er overal natuurbranden. Rhodos krijgt het zwaar en mensen moeten evacueren, net als op Evia maar ook in het gebied waar wij zitten, Attica zijn branden. Wonder boven wonder omzeilen we ze allemaal en volg ik voor beide reizen de route volgens het programma.
Met een voldaan gevoel vermengt met een beetje weemoed kijk ik terug op twee geweldige reizen door Griekenland. Iedereen is weer veilig en heelhuids thuisgekomen. Missie geslaagd. Ik ben klaar voor een nieuwe stap als wandelcoach en trainer en ik weet dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Het is goed zo. We moeten soms uit onze comfortzone treden om nieuwe uitdagingen aan te kunnen gaan. Voor mij is dat moment nu aangebroken en ik kijk er vol vertrouwen naar uit. Het is een beetje als een reis begeleiden in een land waar je nog nooit geweest bent...
Tot snel.
Reactie plaatsen
Reacties