Golden Week. De Japanners hebben vrij en bezoeken toeristische attracties, tempels, musea en parken. Net als wij. Reizen in deze periode betekent overvolle treinen en lange wachtrijen voor restaurantjes. Overal mensen en geluiden.
Op zoek naar rust en kalmte loop ik een zijstraatje in. Er is niemand. Ik hoor de vogels fluiten en voel de zon op mijn gezicht. De bomen en bloemen ruiken heerlijk. Het contrast met Komachi street is enorm en ik verbaas me erover hoe gemakkelijk je hier de drukte kunt ontvluchten. Sereniteit is overal te vinden.
Ik voel steeds minder weerstand, minder onrust en steeds meer berusting en acceptatie. Loslaten is een proces dat in stappen gaat. Als je klaar bent met ontkennen, vechten, negeren, hopen, onderhandelen en in de put zitten, dan pas kan je aanvaarden en accepteren. Het is wat het is.
Met ontzag kijk ik naar Mount Fuji, de heilige en hoogste berg van Japan, vanaf het uitzichtpunt aan het Kawaguchimeer. Gele, roze, blauwe en paarse bloemen sieren het pad. De mensenmassa loopt nooit verder dan het terras of de ijssalon en ondanks de drukte vind ik ook hier een rustige plek. Ik voel eerbied en dankbaarheid. Mount Fuji laat zich niet vaak zien, maar wij kunnen haar vandaag aanschouwen. Misschien staat ze wel symbool voor mijn eigen leven want ineens zie ik helder de weg naar de top, een pad bezaaid met bloemen en de rustgevende weerspiegeling in het water.
Volgens mijn omikuji (heilig lot), komen al mijn wensen uit en daarom is het nu de juiste tijd om een plan te maken en iets nieuws te beginnen. Overmorgen verlaten we Tokyo voor Hokkaido, een eiland dat ik nog niet ken. We overnachten in een spa hotel waar je vanuit het hete water naar het Toya meer en de sterren kunt kijken. Een serene plek, waar je niets moet, behalve adem halen. Dankjewel Japan.
Tot snel.
Reactie plaatsen
Reacties