Ik heb nog geen drie uur geslapen afgelopen nacht en ben nuchter voor de operatie. Door de happy new jetlag heb ik weinig zin in eten en lig ik 's nachts klaarwakker naar het plafond te staren. Als ik in het blauwe hemd in het ziekenhuisbed lig bij de afdeling Dagbehandeling vraagt de verpleegkundige nog het telefoonnummer van een contact persoon. Ik geef het nummer van mijn ouders op, die mij brengen en halen en beneden in het ziekenhuis op mij wachten, omdat ik na de algehele narcose niet zonder begeleiding naar huis mag. Daarna word ik naar de operatiekamer gereden en krijg ik nog uitleg van de anesthesioloog voordat ze gaan beginnen.
Mijn laatste ziekenhuisopname was toen ik bijna 2 jaar oud was, ook toen stonden mijn ouders naast mijn bed. Heel even was de angst er weer, het kleine meisje in mij dat er niks van begreep, waarom ze mij daar achterlieten. Ik herinner me de nieuwe gele klompjes die ik gekregen had en die ik weigerde uit te doen in bed. Ik kijk naar de witte ziekenhuissokken die ik nu aan heb en bedenk me dan dat mijn ouders hier vandaag met mij moesten zijn. Zelf heb ik die traumatische ziekenhuisherinnering al eerder verwerkt met een EMDR sessie, en vandaag beleef ik deze nieuwe ervaring niet vanuit het kleine meisje maar bewust vanuit mijn volwassen ik en het was helend en bevrijdend en ik hoop voor mijn ouders ook.
Als wandelcoach begeleid ik mensen op weg naar hun coachdoel (gewenste resultaat) en vaak wordt er gedacht dat wandelcoaches de top van de berg al behaald hebben en daar in lotushouding zitten te wachten, terwijl de coachee halverwege de berg worstelt met levensvragen, trauma's, burn-out en stress. Maar een wandelcoach is ook maar een mens en juist mijn eigen scherven geven mij de nodige kennis en ervaring om geleerde methodes in de praktijk te toetsen op bruikbaarheid en effectiviteit. Ook ik beklim een berg en heb nog steeds de top niet bereikt, maar vanaf mijn berg kan ik jou wel helpen obstakels te overwinnen en je inzichten te geven zodat jij beter jouw koers kunt bepalen. De weg naar de top is nooit één rechte lijn omhoog. Het pad slingert en zigzagt en soms daal je wat af voordat je weer hoger klimt. Misschien verdwaal je even of sta je op een kruispunt en weet je niet zo goed welke kant je op moet. Onderweg kom je van alles tegen en ontmoet je mensen die je zullen vergezellen, voor altijd of voor even, die je iets leren en daardoor verder helpen in het leven. Niemand is altijd in balans, we struikelen allemaal onderweg maar durven vaak niet om hulp te vragen of onze kwetsbaarheid en onmacht te laten zien.
De operatie duurde te kort om het slaapgebrek vanwege de jetlag te compenseren maar ik heb wel weer trek in eten. Als ik terug ben op de zaal, komt even later ook de vrouw die naast mij lag weer terug en haar man is alweer bij haar. Wat had ik graag de naam van een partner doorgegeven als contactpersoon. Mijn hele leven worstel ik al met liefdesrelaties en het blijft een terugkerend thema in mijn leven, hoewel ik het gevoel heb dat ik er wel steeds dichterbij kom, want hij liet de liefde moeiteloos in mij stromen en toch koos ik ervoor hem los te laten. Ik ben blij dat ik mijn hart kon openen voor hem en hij het niet gebroken heeft. Het is nu ook sterker dan voorheen. Ik mis hem in alles maar heb ook genoeg om dankbaar voor te zijn. Ik kan eindelijk weer volop reizen begeleiden en geniet van elke groep. Ik maak nog steeds ontwikkelingen door als wandelcoach en doe de dingen waar ik blij van word. Heb nieuwe projecten en doelen en een heerlijk plek om te wonen, op het water en geniet van de rust en de vrijheid die ik hierdoor verworven heb. Ik beklim mijn top en hij de zijne en wie weet komen we elkaar weer tegen als het zo moet zijn en dalen we samen af naar de vallei, maar zo niet dan is het ook goed. Ik vertrouw op de kracht en het zelfgenezend vermogen van mijn lichaam en sta open voor de liefde en alles wat er nog voor mij in het verschiet ligt en ik weet dat als ik boven sta, ik eerst maar eens ga genieten van het uitzicht, want achter deze berg en de groene vallei ligt vast en zeker een nieuwe berg op mij te wachten.
Cause it's a bitter sweet symphony that's life.
Tot snel.
Reactie plaatsen
Reacties