"Vertrouw op je innerlijke kompas en volg je hart, want je ziel bevat je blauwdruk en het universum staat achter je." (Hazel Butterworth)

Als we een probleem hebben, dan proberen we dat meestal met ons hoofd op te lossen. Ons intellect is slim en vindt snel een oplossing. Ons hart kijkt verder en gaat dieper, spant samen met onze intuïtie en is vaak een bron van wijsheid. Ons brein voelt zich oppermachtig en zal het hart vaak dwarsbomen, kiest voor de veilige en snelle route, terwijl ons hart ons laat vertrouwen op ons gevoel om keuzes te maken. 

Ons brein wil meestal zijn zin krijgen, voelt zich superieur en kijkt neer op ons hart, dat in zijn ogen naïef en weekharig is. 

Als kind vertrouwde je op jezelf en je intuïtie en luisterde je naar je hart, daarna werden er allerlei eisen aan je gesteld waar je aan moest voldoen, hoe je je moest gedragen, wat je wel en wat je niet mocht zeggen. Je leerde je emoties te onderdrukken. Je leerde je aanpassen aan jouw omgeving. Je begon meer en meer het contact met jezelf te verliezen en luisterde naar wat je verteld of geleerd werd.

De natuur kan ons weer leren luisteren naar onszelf en onze omgeving. Toen de ene na de andere storm mijn boot teisterde en het natuurgeweld huis hield kon ik niets anders doen dan afwachten tot de storm ging liggen en me voorbereiden op de volgende en erop vertrouwen dat het goed komt. De storm rukte me van al het andere los. Ik was alleen op mijn boot met de storm. In mij de onrust maar ook stilte, buiten mij het geraas van de volgende windstoot over het water.

Maar in dat natuurgeweld hoorde ik ook de stem van mijn hart. Mijn innerlijke kompas vertelde me wat de volgende stap was, welke richting ik op moest gaan, welke knopen ik door moest hakken. De storm heeft mij niet alleen wakkergeschut maar ook leren vertrouwen dat alles goed komt, dat ik ben waar ik moet zijn. De onrust in mij is gaan liggen samen met de stormen. 

Wandelen door de natuur brengt je dichter bij jezelf, bij je bron, bij je kern. Daarom zijn wandelcoachsessies zo waardevol, ze bieden niet alleen een ander perspectief maar er volgt bijna altijd een verschuiving van het hoofd naar ons hart. We gaan een ander pad volgen, een hoopvol pad gebaseerd op vertrouwen en niet op angst. Een pad dat voor ons bestemt is, alleen zijn we gaandeweg meer en meer afgedwaald. We moeten allereerst de weg terug vinden en wie luistert naar zijn hart weet dat hij de juiste routekaart in handen heeft. 

Vandaag de dag raken we meer en meer de verbinding met onszelf kwijt maar ook met de mensen om ons heen. We luisteren niet meer naar elkaar, niet meer naar onze omgeving en niet meer naar het stemmetje in onszelf.  We horen alleen nog maar ruis, terwijl dat onnozele hart vaak heel goed weet wat goed voor ons is.

Meditatie en mindfulness kunnen helpen om weer aanwezig te zijn in het moment, zodat je voelt wat er in je lijf en om je heen gebeurd. Mindfulness wandelen door de natuur of mediteren in de natuur heeft een nog groter effect. Waar het om gaat is dat we problemen, zorgen, stress niet altijd op de snelste manier, via ons hoofd, hoeven op te lossen, maar vaker op een wijze manier, via ons hart, die heilzamer voor ons is op de langere termijn. Het stemmetje negeren heeft weinig zin want vroeg of laat moet je ernaar gaan luisteren en om die stem te horen kan je maar beter af en toe stil zijn, wachten op een storm of wandelen door de natuur...

Tot snel