Als je het niet voelt, dan is het er ook niet. Maar als je niet bij je emoties kunt komen, dan is het er wel, maar voel je het niet.
Je hebt moeite met intimiteit en jouw relaties tot anderen zijn veelal oppervlakkig. Een duurzame liefdesrelatie opbouwen lukt je niet, want dan moet je de diepte in en jezelf kwetsbaar opstellen maar je weet niet hoe. Je vindt het moeilijk om over je gevoel te praten omdat je dat als kind nooit geleerd hebt. Diepgaande vragen zijn bedreigend voor je en dus loop je weg, zwijg je of verander je van onderwerp. Niemand kent jou écht omdat je jezelf niet kunt laten zien zoals je werkelijk bent. Komt iemand te dichtbij dan neem je de benen of duw je mensen die om je geven en van je houden weg. Het liefst vermijd je situaties die gevoelens kunnen oproepen. Je houdt graag controle over alles. Boosheid slik je in, net als de tranen. Blijdschap en vreugde kan je moeilijk gevoelsmatig delen en je weet eigenlijk zelf niet waar je behoefte aan hebt en wat je diep van binnen raakt. Je kent je eigen verlangens en behoeftes niet omdat die er nooit toe deden toen je klein was. Je negeert al zo lang je innerlijke stem dat je hem niet eens meer hoort. Je ervaart hierdoor leegte, gemis en vaak ook eenzaamheid.
Herkenbaar? Dan heb je net als heel veel andere mensen moeite om bij je emoties te komen. Als kind kreeg je op de een of andere manier van je ouders mee dat emoties er niet mogen zijn (stel je niet zo aan), als je wel durfde om ze te laten zien dan werd je genegeerd of je werd belachelijk gemaakt (watje). Hierdoor heb je als kind strategieën bedacht om deze emoties niet meer te laten zien en dus ook niet meer te voelen. Deze strategieën pas je nu telkens onbewust toe, het is jouw afweermechanisme geworden.
Emoties zijn primair, instinctief en lichamelijk. Ze waarschuwen ons voor iets of vertellen ons iets. Emotie is de schaduw van onze gedachte. Je kan op iets reageren vanuit het hoofd of vanuit het hart en als je emoties het liefst onderdrukt dan reageer je meestal rationeel. Stel je voelt je boos over iets dat (lang geleden) gebeurt is maar je hebt dit nooit tegen die persoon gezegd uit angst om te kwetsen of om de lieve vrede te bewaren. Je ratio vertelt je dat het allemaal niet zo erg is. Als je eraan terugdenkt krijg je weer nieuwe emoties over deze gedachte (ik moet beter voor mezelf opkomen) en zo stapelt het zich op. Je primaire emotie, boosheid, stop je hierdoor steeds dieper en verder weg. Je doet alsof het je nu niets meer doet (ik houd me wel weer koest).
We willen dus het liefst van al die emoties af maar je kunt niet, niet voelen. Emoties vinden altijd hun weg en als je het niet toelaat dan kan je niet alleen emotionele maar ook lichamelijke en psychische problemen krijgen. Het heeft ook gevolgen voor je sociale leven want eenzaamheid en vervreemding liggen op de loer. Je raakt jezelf nog verder kwijt en hebt geen idee welke kant je op moet.
Het vermijden van positieve emoties zoals blijdschap of plezier heeft ook gevolgen. Je voelt je dan vaak ongemakkelijk als je teveel aandacht krijgt van anderen en hebt moeite met het ontvangen van complimenten omdat je denkt dat je het niet verdient of waard bent. Slim als we zijn ga je je aanpassen aan wat je denkt dat anderen van je verwachten in een bepaalde situatie en raak je hierdoor nog verder bij je emoties vandaan. Je lacht terwijl je van binnen huilt of boos bent.
Waarom hebben we geen zin in onze emoties? Omdat we er doodsbang voor zijn. Want wat als we ze niet meer kunnen stoppen en al onze boosheid en verdriet de ruimte geven? Dan zitten we in een emotionele achtbaan zonder eind. We denken dat we overspoelt worden door onze emoties. Gelukkig weten we, nu we volwassen zijn, dat emoties komen en ook weer gaan (probeer maar eens 24 uur non stop te huilen) en dat als we ons er niet tegen verzetten en ze accepteren zonder oordeel, ze sneller weggaan dan wanneer we proberen ze te negeren (wat het kind in ons dus nog steeds doet).
Het goede nieuws is dat je je afweermechanisme kan herprogrammeren. Ik kan je helpen om stapje voor stapje opnieuw te leren voelen. Door naar je lichaam te luisteren, patronen te doorbreken en triggers te herkennen. Je leert om emoties, gedoseerd en zonder oordeel, toe te laten in je leven want ze horen er nu eenmaal bij. Welke emotie ervaar je nu? Waar voel je dat in je lichaam? Wat roept het bij je op? Emoties zorgen ervoor dat je écht voluit leeft.
Het is oké om je soms verdrietig, boos, teleurgesteld, schuldig of bang te voelen net zoals het oké is om je blij, verrast, verliefd, enthousiast en meelevend te voelen. Luister naar je emoties, want ze vertellen je wie je bent. Stop met vechten en begin met voelen.
Reactie plaatsen
Reacties