Ontelbare lichtpuntjes, miljarden lichtjaren van ons verwijderd. In de donkere decembernacht loop ik over de steiger naar mijn boot. De maan is bijna vol. Ik denk terug aan een bijzondere reis.
Ik sta tussen de mensen uit mijn groep en kijk door de telescoop naar de sterrenhemel boven ons. "Waarom zijn de sterren belangrijk? Wie weet waar het zuiden ligt?" Simpele vragen maar hier hebben we niet zo snel een antwoord op. De sterren geven licht en energie, zijn onderdeel van een groter geheel, het heelal, de oneindige ruimte maar bovenal wijzen ze ons de weg.
Het zuidelijk halfrond heeft geen Poolster zoals bij ons. Ik weet van mijn tijd in Australië dat ik op zoek moet naar het Zuiderkruis. De gids laat ons Alpha en Beta Centauri zien, twee heldere sterren onderaan de Melkweg die vlak boven het Zuiderkruis staan. Vanaf Alpha Centauri ga je denkbeeldig 30 graden naar links richting de Grote Magelhaense Wolk en dat punt is de zuidelijke hemelpool, het ware zuiden. Als je dit punt gevonden hebt, ligt het noorden achter je.
De zon komt altijd op in het oosten en gaat weg in het westen. Echter kijken we op het het zuidelijk halfrond naar het zuiden om de zon te zien en staat deze in het noorden op het hoogste punt en beweegt dus van rechts naar links. Op het noordelijk halfrond kijken we naar het noorden waardoor we hier de beweging van de zon van links naar rechts zien en ze in het zuiden op het hoogste punt staat. Het is dus niet zo dat de zon in het zuidelijk halfrond opkomt in het westen, wat veel mensen denken.
Ontdekkingsreizigers, de Maya's, de Inca's...iedereen kende de hemel boven ons. Tegenwoordig hebben we een tomtom, en weet niemand meer het noorden te vinden, vraag me nog steeds af waarom ze dat vooruitgang noemen. Vervolgens zien we Jupiter en Saturnus door de telescoop. Saturnus met zijn ringen is mijn favoriet, de mooiste planeet in ons zonnestelsel en zo ver weg. De maan met zijn kraters blijft een prachtig schouwspel, van welke plek op aarde je hem ook bekijkt.
De Atacama woestijn is één van de beste plekken om het heelal te aanschouwen. Ik voel me steeds kleiner worden, minuscuul. We zijn slechts een piepklein onderdeel van deze oneindige ruimte. Onze blauwe planeet is maar een speldenprik. Ontelbare lichtpuntjes maken je leven zinvol. Het zijn die kleine geluksmomentjes die we meestal niet zien aankomen en snel over het hoofd zien, maar die er toch altijd zijn als je maar naar boven kijkt.
De boot is prachtig verlicht en als ik omhoog kijk naar de maan zie ik een vallende ster. Komt mooi uit want ik heb nog één wens die niet vervult is.
Ben je klaar met de winterblues? Wil jij meer positiviteit in je leven en meer energie? Trek je wandelschoenen aan en wandel samen met mij het nieuwe jaar in. We gaan op zoek naar de lichtpuntjes in jouw leven en hoe je die zelf kunt creëren. Stuur mij een berichtje en meld je aan voor een gratis intakegesprek.
Reactie plaatsen
Reacties