In de voetsporen van de Griffioen
Bij wandelknooppunt 12 in Appelscha begin ik te lopen. Het is de eerste etappe van het Stellingenpad door het onbekende gebied van de Stellingwerven. De Griffioen is een fabeldier en heerser over de lucht en de aarde; zon en zand in mijn geval. De warmte is drukkend en ik heb te weinig water meegenomen, gelukkig loop ik door het Drents-Friese Wold onder de bomen. Bij het Aekingerzand voel ik de brandende zon op mijn hoofd, als ik het pad volg door het vogelbroedgebied met nesten van de tapuit, die verstopt zitten in holen in de grond. Wandelen door zand valt me zwaar en ik moet nog wennen aan de 8,5 kilo op mijn rug. Bij een koloniehuisje onderweg zit een mevrouw in de tuin en ik vraag of ze mijn waterflesje wil vullen. Dankbaar drink ik het koele water op en even later is er eindelijk een mogelijkheid om iets te eten en meer te drinken, na ruim drie uur wandelen over bospaden en zandpaden.
De specht en het ree
De zwarte specht trekt als eerste mijn aandacht, hij vliegt voorbij, verstopt zich even achter een boom, laat zich weer zien en vliegt daarna door naar de volgende boom. Deze boodschapper staat voor vernieuwing en transformatie, het loslaten van oude patronen. Het toeval wil dat ik net als tijdens de Walk of Wisdom gestart ben met de nieuwe maan en ik net als toen met een nieuwe baan zal beginnen. Even later sta ik oog in oog met een ree, dat aarzelend stilstaat en daarna wegrent. Ook het ree staat voor een nieuw begin, voor vertrouwen in jezelf en dat alles goedkomt op het juiste moment en niet eerder. Zowel de specht als het ree zijn sterk verbonden met de natuur. En de natuur is prachtig hier, langs vennen en bossen, over heide en zandvlaktes en heel veel zandpaden kom ik eindelijk aan in Frederiksoord, onderdeel van de Koloniën van Weldadigheid of 'pauperkoloniën', een sociaal project om de arme stedelingen uit de armoede te helpen, dat sinds kort op de Werelderfgoedlijst staat.
Koekoek
Na een ontbijtje bij Hotel Frederiksoord loop ik de volgende dag eerst nog even langs Museum de Proefkolonie, want dit nationaal experiment van de Maatschappij van Weldadigheid heeft vraagtekens bij mij opgeroepen, maar is helaas gesloten vandaag en dus loop ik terug naar knooppunt 4 en ga het Sterrebos in. Dit parkachtige bos in Franse stijl werd vroeger voor de jacht gebruikt en dankt haar naam aan de paden die in stervorm zijn aangelegd en verklaard hoe ik zigzaggend het middelpunt, de lindeboom, bereik in de 'droge kom'. Hiervandaan schoten de jagers op het wild dat kwam drinken bij de naastgelegen 'natte kom.'
Even later maakt het bos plaats voor weilanden en loop ik langs de Wapserveense Aa, 3 km over een mul zandpad langs het natuurreservaat, als ik de koekoek hoor. "Op de koekoekroep overdag, volgt vaak een regenslag." Het is bewolkt en het waait flink, vast en zeker het werk van de Griffioen, maar de regen valt niet. De verdorde berm biedt iets meer stevigheid onder mijn voeten dan het mulle zand en ik maak er dankbaar gebruik van. De natuur is droog en kan zeker wel wat water gebruiken.
Schaapskudde
Bij het Holtingerveld kruist een schaapskudde mijn pad en komt de hond even polshoogte nemen, terwijl ik de schapenherder groet. Schapen zijn sociale dieren, net als de mens en ze doen mij denken aan thuis. Hoewel ik geen echte 'schapenkop' ben heb ik rust gevonden in Dordt en ben blij dat ik nu weer volop kan genieten van mijn vrienden en sociale leven. Het eindpunt van deze etappe is bij het Hunehuis maar ik loop nog een stukje verder, langs de hunebedden, en 3 kilometer door naar het centrum van Havelte en mijn tweede overnachting.
Wordt vervolgd.
Reactie plaatsen
Reacties